 |
| Gradado representado punta de frecha tipo palmela Katillotxu |
O dolmen de Katillotxu V (Mundaka, Bizkaia): un monumento megalítico decorado
A estación megalítica de Katillotxu sitúase no cordal homónimo, sobre a desembocadura da ría de Mundaka, na marxe occidental da conca de Urdaibai. Engloba un conxunto arqueolóxico composto por cinco dólmenes e dous asentamentos ao aire libre de cronoloxía Neolítico avanzado-Calcolítico.
O dolmen de Katillotxu V1 foi descuberto o 22 de xaneiro de 2002 por membros de AGIRI Arkeologia Kultura Elkartea. A escavación arqueolóxica levou a cabo entre os anos 2006 e 2008, dirixida por J.C. López Quintana e A. Guenaga, e financiada polo Padroado da Reserva da Biosfera de Urdaibai, Cátedra UNESCO e Deputación Foral de Bizkaia.
A decoración do dolmen de Katillotxu V
A achega máis relevante de Katillotxu V foi o descubrimento dun conxunto de oito pezas decoradas, que aparecen en contexto e organizadas en dous espazos do monumento: a cámara sepulcral e o túmulo. Entre os elementos decorados ao interior da cámara sepulcral destaca o ortostato 2 ou laxa de cabeceira, cunha forma rectangular e unhas medidas de 0,90 m de altura, 0,67 m de anchura máxima e 0,12 de grosor. Posúe un motivo gravado principal, unha arma, que se asemella de forma explícita á tipoloxía das Puntas Palmela, traballada con técnica de piqueteado e abrasión. A arma representada e a técnica utilizada son excepcionais no contexto peninsular.
Unha evidencia sólida do carácter intacto da cámara sepulcral é a localización, no seu interior, dun ronsel fincado en posición vertical (ronsel cameral nº 1): posúe unha forte concavidade na zona superior, onde aparece unha serie de liñas incisas en bandas paralelas. Esta concavidade está delimitada por un reborde de tendencia oval, moi regular e obtido por piqueteado fino. Practicamente en conexión co ronsel nº 1, aínda que infrapuesta a esta a nivel estratigráfico, apareceu o ronsel cameral nº 2, ao pié da laxa de cabeceira, subliñando a importancia deste sector no total do sepulcro. Porta gravados, mediante piqueteado, dous semicírculos, e, no centro, un óvalo cunha liña vertical. Por último, o ortostato 5b, situado dentro do lateral Sur da cámara, mostra un tema concéntrico.
Dentro do túmulo, na parte exterior do monumento, aparecen catro pezas antropomorfas de tamaño pequeno (entre 15 e 30 cm de lonxitude máxima), procedentes da área aberta do monumento, remarcando a súa forte relación tipológica con todo o conxunto de estelinhas e cantos documentados en áreas abertas de monumentos megalíticos da Península Ibérica.
O dolmen de Katillotxu V1 foi descuberto o 22 de xaneiro de 2002 por membros de AGIRI Arkeologia Kultura Elkartea. A escavación arqueolóxica levou a cabo entre os anos 2006 e 2008, dirixida por J.C. López Quintana e A. Guenaga, e financiada polo Padroado da Reserva da Biosfera de Urdaibai, Cátedra UNESCO e Deputación Foral de Bizkaia.
 |
| Emprazamento do conxunto megalítico de Katillotxu, coa localización de dólmenes e asentamentos |
A decoración do dolmen de Katillotxu V
A achega máis relevante de Katillotxu V foi o descubrimento dun conxunto de oito pezas decoradas, que aparecen en contexto e organizadas en dous espazos do monumento: a cámara sepulcral e o túmulo. Entre os elementos decorados ao interior da cámara sepulcral destaca o ortostato 2 ou laxa de cabeceira, cunha forma rectangular e unhas medidas de 0,90 m de altura, 0,67 m de anchura máxima e 0,12 de grosor. Posúe un motivo gravado principal, unha arma, que se asemella de forma explícita á tipoloxía das Puntas Palmela, traballada con técnica de piqueteado e abrasión. A arma representada e a técnica utilizada son excepcionais no contexto peninsular.
 |
| Traballos de escavación arqueolóxica no monumento de Katillotxu V |
Unha evidencia sólida do carácter intacto da cámara sepulcral é a localización, no seu interior, dun ronsel fincado en posición vertical (ronsel cameral nº 1): posúe unha forte concavidade na zona superior, onde aparece unha serie de liñas incisas en bandas paralelas. Esta concavidade está delimitada por un reborde de tendencia oval, moi regular e obtido por piqueteado fino. Practicamente en conexión co ronsel nº 1, aínda que infrapuesta a esta a nivel estratigráfico, apareceu o ronsel cameral nº 2, ao pié da laxa de cabeceira, subliñando a importancia deste sector no total do sepulcro. Porta gravados, mediante piqueteado, dous semicírculos, e, no centro, un óvalo cunha liña vertical. Por último, o ortostato 5b, situado dentro do lateral Sur da cámara, mostra un tema concéntrico.
Dentro do túmulo, na parte exterior do monumento, aparecen catro pezas antropomorfas de tamaño pequeno (entre 15 e 30 cm de lonxitude máxima), procedentes da área aberta do monumento, remarcando a súa forte relación tipológica con todo o conxunto de estelinhas e cantos documentados en áreas abertas de monumentos megalíticos da Península Ibérica.
Mais información en: Euskonews
Nenhum comentário:
Postar um comentário
Lembre que ao colocar un comentario nesta páxina asume a responsabilidade polo contido das súas opinións.